2024 ผู้เขียน: Gavin MacAdam | [email protected]. แก้ไขล่าสุด: 2023-12-16 13:46
วานิลลาใบแบน (Latin Vanilla planifolia) - พืชที่เขียวชอุ่มตลอดปีในสกุลวานิลลา (ละตินวานิลลา) ซึ่งเป็นของตระกูลกล้วยไม้ (Latin Orchidaceae) นี่คือสายพันธุ์หลักของสกุลที่ผู้คนใช้เพื่อให้ได้เครื่องเทศที่มีชื่อเดียวกัน เนื่องจากผู้คนทำการผสมเกสรดอกไม้ด้วยมือ ซึ่งเป็นกระบวนการที่ใช้เวลานาน ราคาของวานิลลาธรรมชาติในตลาดโลกจึงสูงมาก วานิลลินไม่เพียงใช้ในการปรุงอาหารเท่านั้น แต่ยังใช้ในด้านการแพทย์และในอุตสาหกรรมน้ำหอมด้วย
คุณชื่ออะไร
พืชมีชื่อภาษาละตินทั่วไปว่า "วานิลลา" เนื่องจากมีรูปร่างของผล ซึ่งเรียกอย่างเสน่หาว่า "ฝัก" เนื่องจาก "วานิลลา" ในภาษาสเปนแปลว่า "ฝัก" ซึ่งเป็นคำที่ย่อมาจากคำว่า "ฝัก"
ฉายาเฉพาะ "ใบแบน" ซึ่งเป็นคำแปลโดยตรงของคำภาษาละติน "planifolia" พูดเพื่อตัวเอง
นอกจากนี้ พืชยังมีชื่อที่มีความหมายเหมือนกันหลายชื่อ ซึ่งโดยทั่วไปมักมีชื่อดังต่อไปนี้: "Fragrant vanilla" หรือแม้แต่ "Vanilla"
นักพฤกษศาสตร์คนแรกที่อธิบายสายพันธุ์ "Vanilla planifolia" คือ Henry Charles Andrews (พ.ศ. 2313 - 2373) ชาวอังกฤษซึ่งเป็นนักวาดภาพประกอบที่ยอดเยี่ยมของพืชที่เขาอธิบาย
คำอธิบาย
วานิลลาใบแบนไม่ใช่สมาชิกทั่วไปของตระกูลออร์คิด โดยมีรูปร่างของดอกไม้ที่เฉพาะเจาะจงมากซึ่งแตกต่างจากกล้วยไม้เขตร้อนที่ออกดอกส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่บนต้นไม้
แม้ว่าพืชจะมีนิสัยของกล้วยไม้อิงอาศัยทั้งหมดซึ่งได้เลือกเขตร้อนชื้นสำหรับชีวิตของพวกเขาและลักษณะทั่วไปของกล้วยไม้นั้นค่อนข้างเป็นที่รู้จักในฐานะพืชในตระกูลกล้วยไม้ แต่ก็มีพันธมิตรที่เป็นมิตรกับผึ้งเพียงสายพันธุ์เดียวด้วย ซึ่งใช้น้ำหวานร่วมกันเพื่อแลกกับงานการผสมเกสรดอกไม้ที่ออกแบบมาอย่างวิจิตรบรรจง
ดอกไม้สีเหลืองอมเขียว ขนาดค่อนข้างใหญ่ (ยาวไม่เกินหกเซนติเมตร) ก่อตัวเป็นช่อดอกเรซโมสที่เกิดในซอกใบ บนก้านสีเขียวขดตามส่วนรองรับมีใบรูปไข่รูปขอบขนานที่งดงาม ภาคกลางกว้างและเรียวไปทางโคนและปลายแหลม เส้นเลือดตามยาวมีความโดดเด่นอย่างชัดเจนบนแผ่นใบ ทำให้ใบดูมีการตกแต่ง รากอากาศสีขาวห้อยตามลำต้นทั้งหมด มีต้นกำเนิดในซอกใบ
ผลวานิลลาใบแบนเป็นฝักสีเขียวสำหรับปลูกพืชไร่ ฝักแห้งจะเปลี่ยนเป็นสีดำและมีกลิ่นวานิลลาที่แรงที่สุด จากฝักเหล่านี้และเตรียมเครื่องเทศ "วานิลลิน" หรือใช้ทั้งฝัก
การใช้งาน
วานิลลาใบแบนเป็นพืชที่ค่อนข้างสวยงาม ดังนั้นจึงปลูกเป็นพืชบ้านในพื้นที่ที่มีอากาศอบอุ่น
แต่จุดประสงค์หลักของวานิลลาหอม ๆ ที่มนุษย์มอบหมายให้กับพืชคือการได้วานิลลาที่มีกลิ่นหอม อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาพยายามปลูกวานิลลาหอมกรุ่นให้ห่างไกลจากถิ่นกำเนิด บนเกาะมาดากัสการ์และในอินโดนีเซีย ซึ่งสภาพอากาศเหมาะสำหรับพืชนั้น วานิลลาใบแบนก็ถึงขั้นออกดอก แต่ปฏิเสธที่จะผูกผลไม้อย่างเด็ดขาด
เหตุผลก็คือการไม่อยู่ในสถานที่ใหม่ของผึ้งบางสายพันธุ์ซึ่งมีส่วนร่วมในการผสมเกสรของไม้ตัดดอกที่แยบยล ความพยายามที่จะผสมพันธุ์ผึ้งดังกล่าวในมาดากัสการ์ไม่ประสบความสำเร็จ หลังจากค้นหาทางออกจากทางตันมาอย่างยาวนาน ก็พบวิธีแก้ไข ยิ่งกว่านั้นมันถูกสร้างขึ้นโดยเด็กที่ทำหน้าที่เป็นธุระให้คนสวน เมื่อสร้าง "เครื่องมือผสมเกสร" แบบง่ายๆ จากแท่งไม้ไผ่ที่มีปลายแหลม เขาจึงยกกำแพงป้องกันของดอกไม้ขึ้นและใช้นิ้วถ่ายละอองเรณูไปที่มลทิน สำหรับการค้นพบที่สำคัญเช่นนี้ เขาได้รับอิสรภาพ เป็นอิสระจากตำแหน่งทาส แต่น่าเสียดายที่สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้เขามีความสุขในชีวิต แต่มันนำความมั่งคั่งมาสู่ชาวนาหอมวานิลลาเนื่องจากราคาของเครื่องเทศในตลาดโลกสูงมากจริงอยู่ที่กระบวนการปลูกและทำเครื่องเทศทั้งหมดนั้นลำบากและใช้เวลานานมาก
